Heritage tour

Hey allemaal,Na vrijdag de hele dag voor iks aan een opdracht gewerkt te hebben (er was later iets mis met het bestand), was ik blij dat ik zaterdag iets leuk in het vooruitzicht had.
Die dag ging ik weereens op een heritage trip met Iona. Deze keer gingen we naar Gugon Bhara en Bolivarni. De eerste plaats was de plek waar Sint Finbar, de beschermheilige van Cork, een kluizenaarsplek had. Er staat nu nog een kapel die nogsteeds gebrikt wordt. Dat hebben we geweten want toen we er binnenkwamen wandelen was de mis nog aan te gang. Toch maar even geknield op het bidbankje anders waren we de enige die stonden. Ik zei zachtjes tegen Euka dat ze af moest en maakte er een handgebaar bij. Euka ging keurig met haar kop op het bankje en de rest in het gangpad liggen. Toen we buiten waren zei Brite, de groepsleider "wow wat geweldig dat de hod het door had. Ze ging zo lief liggen. Zou ze dat gevoed hebben?" Ik heb haar maa snel uit de spirituele sferen gehopen en gezegd dat ik mijn hond een commando heb gegeven. Tja, twas een aardige vrouw maar enorm zweverig. Onderweg in de bus hebben we ook erg moetenlachen om de handouts met informatie. Er was een stukje over het land. Als je het land zou behandelen alseen machine en zou nemen wat je wilde zonder rekening te houden met het land, dan zou het lad in opstand komen. Hirop vroeg iemand aan mij hoe wij Nederlanders dat toch doen waarop ik aantwoorde dat als het land of de zee in opstand kwamen we gewoo meer dijken bouwden. Gelukkig zat ik achterin de bus dus we zijn niet gehoord.
Daarna naar de oorsprong van de rivier De Lee geweet. Erg mooi en smal rotsachtig pad met een snel stromende beek en watervalletjes. Euka vond het ook geweldig want die kon los rennen.
Daarna nog naar de bron van Sint Gobnet geweest. Een beschermvrouwe die in de regio van Balivorni aanbden wordt voor genezing. Om bij har bron en standbeeld te komen moest je zo'n smalle doorgang door, dat Euka er zonder tuig zelfds niet doorkon. Toen ik vroeg of iemand haar wilde vasthouden vond ze dat helemaal niks en protesteerde door heel zielig zachtjes te janken. Uiteindelijk voden we een ingang die hooguit een centimeter beeder was en daar on ze wel door. Blij dat ze was!
Bij de kapel van Sint Gobet waren ook de graven van Seán O 'rairda, een zeer beroemde Ierse componist die de Ierse muzek opde kaart heeft gezet, en Seán ó'Rairdán een beroemd Iers dichter. Toen Brite een rouwlied van Seán ó'rairda opzette ging Euka zachtjes meejanken. Waarschijnlijkomdat ze ook gewoon niet meer snapte wat we nou gingen doen. Steeds maar kleine stukjes lopen en weer stilstaan, das toch geen werk.

Daarna weer in de bus en terug naar Cork. Onze buschauffeur John verraste ons door op de terugweg een lied over de River Lee t zingen. Hij zong echt goed!
Toen we bij Iona gwaren ging ieereen weer naar huis of voetbal kijken. Ik ging naar huis want ik was moe. Euka heeft nog nooit zo snel haar bak brokken leeg gegetn als die avond.
Twas een leuke dag.