great craic

Hoi allemaal,

Pfew, drukke week en eindelijk tijd om mijn blog te updaten.
Ik spring gelijk maar even naar de donderdag want toen begon mijn
introductietijd bij UCC en mijn ouders kwame langs.
Van half tien 's ochtends tot 1 uur 's middags heb ik
introductiepraatjes aangehoord. Het ene deel was innformatie over
bijv. registratie voor vakken, Mexicaanse griep en de bibliotheek, en
het andere deel ging over clubs en societies die er op UCC zijn en
waar je bij kunt gaan.
Na al deze informatie mochten we weg maar ik had nog
mobiliteitstraining van 1 tot 2.
Jessica de mobiliteitstrainer bedacht dat het slimmer was om uit te
zoeken wat ik wilde leren dan echt te gaan lopen en daar was ik het
wel mee eens. Kon ik ondertussen van de zon genieten.
De planning is nu dat ik een uur per dag train voor of na mijn
colleges, net hoe het het handigst uitkomt.
Daarna mijn nieuwe personal assistant Kate ontmoet en toen als een
speer naar huis gelopen met Kate en Michelle achter mij aan rennend.
Mijn ouders zaten bij de receptie op mij te wachten. Toen Euka ze zag
kon ik haar bijna niet meer houden. Ze sprong mijn ouders zowat boven
hun hoofd uit. Nadat ik mijn ouders had voorgesteld aan Kate en
Michelle zijn zij weg gegaan en hebben mijn ouders en ik wat gedronken
in Victoria Lodge.

Daarna heb ik mijn vader nog mee genomen naar het park wat trouwens de
Lee Fields heet. Toen wij weg waren heeft mijn moeder heel lief de was
opgevouwen. ("mam, dat hoeft echt niet. Jullie zijn hier niet om
klusjes te doen." "nee, ga nou maar") Nouja, dan doe je dat want ze
was niet op andere gedachte te brengen. Echt super lief.
Ik benn er trouwens achter gekomen dat ik snel gewend ben aan einden
lopen. Ik zei tegen mijn vader dat het een stukje lopen was naar de
Lee Fields maar hij vond het toch wel heel erg ver volgensmij, smile.
Nou waren zij natuurlijk ook vroeg op en daar had ik niet bij
nagedacht.
Daarna hebben mijn ouders me afgezet bij UCC want daar had ik die
avond Speed Friendship. Dit hield in dat je met een man of 10 aan een
tafel zat. je had een aantal minuten om met de persoon tegenover je
te praten. Dan moest je een stoel naar links opschuiven en zo praatte
je weer met een ander persoon tegenover je. ERg leuk. Er waren alleen
enorm veel mensen op afgekomen. Ik geloof zo'n 400! Als al die mensen
gaan praten dan moet je dus bijna schreeuwen om jezelf verstaanbaar te
maken dus toen de speed friendship afgelopen was was ik schor.
Vervolgens zijn we naar een cafée gegaan waar je kon poolen. Ik ben
gewoon blijven zitten en kletsen. Oja, er zou ook gratis eten zijn.
Dat bleek enorm vette pattat en worsjes te zijn
Mijn ouders waren ook terecht gekomen bij een friettent en ze waren
Michelle nog tegen gekomen.

Vrijdag ging ik mijn Studentcard ophalen en sindsdien ben ik officiëel
studdent van UCC. Daarna na de Academic Walk about. Dit was een hal
met standjes van elke afdeling van UCC waar je langs kon lopen als je
vragen had. Het was enorm druk en bijna niet door te komen dus dat heb
ik kort gehouden. Daarna mobility training. Ik had mijn ouders gebeld
en gevraagd of ze naar de campus konden komen. Euka was weer enorm
blij ze te zien. Ik had bedacht ze de route te laten zien die ik naar
huis loop maar dat viel tegen. Euka bleef maar omkijken waar ze
bleven. Uiteindelijk werkte ze wel door maar het koste heel wat
overtuigingskracht van mijn kant.
Eindelijk thuis gekomen even gerelaxed en daarna naar de stad. Mijn
ouders hadden een kastje gezien wat wel handig in mijn kamer zou
passen omdat ik weinig opberrgruimte heb. Toen we in de winkel de
kastjes aan het bekijken waren zei de eigenaar: "Niet geloven wat ze
zeggen hoor." Waarop ik vroeg of ik de prijzen van de kastjes dan wel
moest geloven. Hij lachte en zei dat hij daar helaas niks aan kon
doen. "Oh, dus jullie doen niet aan resesion rates? (krisisch korting?
smile) We vroegen aan de eigenaar of hij de doos kon pakken waar het
kasje inzat wat ik had uitgekozen. Mijn ouders zouden het met de bus
naar Victoria Lodge moeten brengen en dan is het handig om te weten
hoe zwaar het is. De eigenaar zei dat hij niet thuis bezorgde maar
toen ik hem vertelde dat ik in Victorria Lodge woonde en mijn vader
experimenteel met de doos op zijn schouder een paar stappen zetten zei
de eigenaar dat hij er wel langs kon rijden. Hij hoefde er maar een
klein stukje voor om. Ik naar Victoria Lodge bellen om te vragen tot
hoe laat de receptie open was. De eigenaar zei dat hij dat wel ging
redden. Ik wist niet hoe ik het had dus ik heb de beste man maar
uitvoerig bedankt en hij glimlachte en zei dat hij nu zeker naar de
hemel ging.
Toen we thuis kwamen bleek dat het pakket in mijn kamer was gezet.
Ieren zijn tof!